Mediacje

Mediacja jest to niezwykle dynamicznie rozwijająca się w strukturze prawa polskiego metoda rozwiązywania sporów różnego rodzaju oraz pochodzenia. Polega ona na dobrowolnej i poufnej rozmowie, w której uczestnicy (przynajmniej dwie strony) będący w konflikcie dążą do osiągnięcia kompromisu w przedmiotowej sprawie. Proces ten kształtuje się w obecności i przy pomocy bezstronnego i neutralnego mediatora.

W postępowaniu mediacyjnym najistotniejszym celem jest samodzielne wypracowanie przez strony konsensusu, a także obopólnie akceptowalnej i satysfakcjonującej ugody, która nabywa moc obowiązującej oraz skutecznej umowy wiążącej strony.

Głównym atutem mediacji jest możliwość rozmowy o przyczynach konfliktu, ich źródle, sposobach rozwiązania sporu, a przede wszystkim zrozumieniu się przez strony. Co najważniejsze dokonuje się to w swobodnej, bezpiecznej i poufnej atmosferze – nieskrępowanej lękiem, presją czy ściśle oznaczonym czasie. Mediacja usprawnia wzajemną komunikację, pomaga w określaniu interesów stron oraz daje pewność, że wszystko powyższe dzieje się zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem polskim.

Odnosi się ona do uczestników mediacji, którzy wyrażają nieprzymuszoną oraz nieskrępowaną niczym chęć do wzięcia udziału w procesie mediacji. W ramach tej zasady strony mogą również na każdym etapie postępowania mediacyjnego zrezygnować z dalszego uczestnictwa w mediacji.

Odnosi się ona zarówno do stron jak i do mediatora. Strony w mediacji mają takie same prawa oraz obowiązki, a także są jednakowo traktowane. Mediator natomiast jako profesjonalna, bezstronna osoba podejmująca się prowadzenia danej sprawy nie pozostaje w jakiejkolwiek zależności z żadną ze stron, a także żadnej nie wyróżnia.

Mediator pozostaje neutralny co do przedmiotu sporu oraz stron. Nie nasuwa żadnych rozwiązań co do sprawy, a jedynie formułuje, ukonkretnia i urealnia wypowiedziane przez strony (czyli wypracowane przez nie same) warunki, które zostaną spisane w ugodzie jednocześnie stojąc na straży prawidłowości formalnej i merytorycznej treści. Pomaga dojść stronom do porozumienia i zrozumienia, które często owocuje skutecznym i zupełnym zażegnaniem konfliktu.

Zasada ta dotyczy każdego uczestnika biorącego udział w mediacji, a więc zarówno strony konfliktu jak i mediatora. Wszystko co jest wypowiedziane na spotkaniach informacyjnych bądź posiedzeniach mediacyjnych nabywa klauzulę poufności. Wszelkie informacje ujawnione podczas spotkań nie mogą zostać przekazywane żadnym osobom prywatnym ani instytucjom (w tym także przed sądem w razie bezskutecznej mediacji). Jedynym efektem pracy mediatora ze stronami jest spisana ugoda i protokół bądź sprawozdanie, w którym ujawnione zostają warunki ugody (wzajemne zobowiązania wypracowane przez strony), kto brał udział w mediacji, ile było spotkań mediacyjnych i gdzie się odbywały oraz kto je prowadził.

Osoba mediatora powinna być zaakceptowana przez strony. Jego osoba nie ma prawa być stronom narzucona pod wpływem przymusu. Przywilejem strony w myśl tej zasady jest prawo do prośby o zmianę mediatora prowadzącego sprawę w przypadku gdyby zaistniały ku temu uzasadnione przesłanki.

Mediator podejmujący sprawę powinien posiadać specjalistyczne szkolenia z mediacji oraz wiedzę z zakresu technik komunikacji oraz skutecznych technik rozwiązywania sporów. Powinien również posiadać wiedzę na temat danej dziedziny przedmiotowej sprawy, którą podejmuje. Mediator zobowiązany jest przestrzegać kodeks etyki pracy mediatora oraz stale poszerzać, a także aktualizować wiedzę w zakresie praktyki oraz teorii.